---

Oude leeftijd

De eerste sporen van de bevolking in het gebied van de stad dateren uit het einde van de neolithische periode (2000 tot 1500 voor Christus). De eerste prominente kolonisten verschenen echter pas in de 7e - 6e eeuw voor Christus, de Layetans, een Iberisch volk. Tijdens de Tweede Punische Oorlog namen de Carthagers de stad in, opnieuw gesticht door Amílcar Barca, de vader van Aníbal, inderdaad, de naam van Barcelona is volgens de tradities afgeleid van de Carthaagse achternaam Barca. Na de nederlaag van die stad door de groeiende overheersing van de Romeinen, namen ze de stad in en doopten het Colonia Julia Augusta Paterna Faventia Barcino in het jaar 218 voor Christus. Op de wereldkaart van Claudio Ptolemaeus verschijnt hij met de naam Barcino. Barcino nam in het begin de vorm aan van een castrum of een militair fort, hoewel de handel het belang van de stad heroriënteerde; in de 2e eeuw werd het ommuurd in opdracht van de Romeinse keizer Claudius en tegen de 3e eeuw had het een bevolking van tussen de 4.000 en 8.000 inwoners.

Middeleeuwen



De Visigoten maakten het na hun aankomst in de 5e eeuw voor een paar jaar tot de hoofdstad van de Spaanse territoria. In de 8e eeuw werd het veroverd door Al-Hurr, maar werd het in 801 door Ludovico Pío van het Karolingische rijk teruggebracht naar christelijk grondgebied en opgenomen in het Spaanse merk. De moslimaanvallen hielden niet op en in 985 verwoestten de troepen van Almanzor praktisch de hele stad. Borrell II begon met de wederopbouw en maakte plaats voor de bloeiende graafschapsperiode. Gedurende deze periode viel de stad op tussen de Catalaanse landen en het hele domein van de Kroon van Aragon, en het was van waaruit talloze troepen en middelen vertrokken om nieuwe bezittingen in te nemen. De stad bloeide en zou in de 13e en 14e eeuw een van de belangrijkste steden in het westelijke Middellandse Zeegebied worden. Verschillende vorsten van de Aragonese kroon regeerden vanuit Barcelona. De stad viel op op commercieel vlak, hoewel lager dan Genua en Venetië, die de handel in de Middellandse Zee en tussen Europa en Azië domineerden.

1698 Frans plan van de stad Barcelona met aanwijzingen voor een belegeringsplan

Moderne tijd



De decadentie begon met ups en downs in de 15e eeuw en zou de volgende eeuwen voortduren. De spanningen die voortvloeiden uit de dynastieke unie met Castilië, die begon met het huwelijk tussen Ferdinand II van Aragon en Isabel van Castilië, bereikten hun hoogtepunt met de Oorlog van de Reapers, tussen 1640 en 1651, en later, met de Successieoorlog ( van 1706 tot 1714), wat het verdwijnen van de eigen instellingen van Catalonië betekende, hoewel het ook de economische heropleving van de stad betekende dankzij de integratie met de rest van het nieuw gevormde land (Spanje) en de handel met Amerika.

Distributie van appels in de Ensanche de Barcelona.

Industriële revolutie



Het economische herstel dat begon aan het einde van de 18e eeuw en de industrialisatie in de 19e eeuw leidden ertoe dat Barcelona opnieuw een belangrijk politiek, economisch en cultureel centrum werd, aan het hoofd van de zogenaamde Renaixença (Renaissance), het is de moeite waard om in het industrialisatieproces de nadruk te leggen op monopolie van de textielhandel tussen Spanje en Cuba dat werd opgericht in Barcelona, ​​in een tijd van crisis in de katoentextielindustrie, en dat de industrialisatie in Catalonië en het groeiverschil vestigde, terwijl in andere delen van het land de industrie eerder wegkwijnde de crisis. Een ander gevolg van dit textielmonopolie in de 19e eeuw tussen Barcelona en Cuba was de Cubaanse klacht over de "trechter-theorie", breed voor Spanje en smal voor Cuba, en dat het de wortel was van de Cubaanse malaise en dat het veroorzaakte opstanden en de onafhankelijkheidsbeweging op zoek naar economische gelijkheid met de steun van de Verenigde Staten. De stad slaagde erin haar muren af ​​te breken en in 1897 annexeerde het zes naburige gemeenten, waardoor het kon groeien en zijn stedelijke en industriële ontwikkeling kon plannen onder leiding van het innovatieve Ensanche-plan van Ildefonso Cerdá, dat de straten in een raster en de hoeken in afschuining legde. Het was ook de locatie voor twee universele tentoonstellingen in 1888 en 1929.

Twintigste eeuw



Aan het begin van de 20e eeuw vielen zowel de economische groei (vooral afkomstig van de Eerste Wereldoorlog) als de proliferatie van nieuwe ideologieën die werden omarmd door brede lagen van de bevolking, vooral de arbeidersklasse, op. De impuls van de overheid bevorderde de metro en de haven. De crisis van 29 die Spanje hard trof en later het begin van de Spaanse burgeroorlog legde echter een decennium lang alle groei lam. Ondanks de verdediging van de Tweede Republiek, was de stad het middelpunt van interne opstanden en gevechten tussen partijen die noch de stad noch de regering van de Republiek konden controleren. Tijdens de oorlog is de stad meerdere keren gebombardeerd. De troepen van Franco bezetten de stad eind januari 1939.



De militaire dictatuur wees Barcelona aan als een ontwikkelingspool en bevorderde intense industrialisatie die leidde tot een sterke en langdurige immigratie, voornamelijk vanuit het zuiden van het schiereiland. De nieuwe sociale en economische omstandigheden versterkten de stad en veranderden de stadsindeling radicaal, waarbij het uiterlijk van dichtbevolkte arbeiderswijken en belangrijke communicatieroutes werd benadrukt. De metro breidde zich uit en trolleybussen verschenen (1940) om het vervoer te diversifiëren. Het spoorwegnet werd dichter en moderner, terwijl de luchthaven ook aan belang won. De grote gok van het transport van Barcelona, ​​in vergelijking met andere grote en middelgrote steden, was echter de promotie van privévoertuigen, waarvoor een dicht netwerk van ondergrondse parkeergarages werd gebouwd.



Na de dood van generaal Franco en het moeilijke begin van de democratische periode, profiteerde de stad, net als de rest van de staat, van een nieuwe economische impuls die sterk werd beïnvloed door integratie in de Europese Unie (1 januari 1986), die leidde tot moderne culturele en stedelijke projecten. Onder hen valt de organisatie op van de Olympische Spelen van 1992. Dit evenement, dat de financiële en organisatorische steun kreeg van heel Spanje, werd een nieuwe motor van stedelijke ontwikkeling.



De oorsprong van de naam Barcelona is onbekend en er zijn verschillende theorieën en legendes die het proberen uit te leggen. Het is bekend dat er een oorspronkelijke Iberische stad was, van de Layetan-stam, veroverd door Cneo Cornelio Scipio, die later een Romeinse kolonie werd, onder de bescherming van Gaius Julius Caesar en Octavio Augusto, die de naam Colonia kreeg. Iulia Augusta Paterna Faventia Barcino.

De naam evolueerde tijdens de middeleeuwen, de stad stond bekend als Barchinona, Barcalona, ​​Barchelona en Barchenona.





Barcelona is een stad in het noordoosten van Spanje, hoofdstad van Catalonië, de gelijknamige provincie en de regio Barcelona. Het is gelegen aan de oevers van de Middellandse Zee, ongeveer 120 km ten zuiden van de Pyreneeën en de grens met Frankrijk, in een vlakte begrensd door de zee in het oosten, de Sierra de Collserola in het westen, de Llobregat rivier in het zuiden en de Besós rivier naar het noorden. Omdat het de hoofdstad was van het graafschap Barcelona, ​​wordt het vaak Ciudad Condal genoemd.



Met een bevolking van 1.621.537 inwoners (INE 2009) is Barcelona de tweede meest bevolkte Spaanse stad en de tiende in de Europese Unie. Het grootstedelijk gebied van Barcelona, ​​bestaande uit 36 ​​gemeenten, heeft 3.186.461 inwoners en een oppervlakte van 636 km². Het grootstedelijk gebied van Barcelona is de afbakening als een officieel gedefinieerde stedelijke kern, maar dit zou worden opgenomen in de stedelijke regio van Barcelona, ​​die zich zou uitstrekken over het invloedrijke gebied van de stad, met 4.992.193 (INE 2009) inwoners met een bevolkingsdichtheid van 1.523 inwoners / km².



Barcelona is het toneel geweest van verschillende wereldgebeurtenissen, die hebben bijgedragen aan het vormgeven van de stad en het internationale projectie geven. De meest relevante waren de Wereldtentoonstelling van 1888 en de Internationale Tentoonstelling van 1929 en de Olympische Zomerspelen van 1992. Het is ook het hoofdkwartier van het secretariaat van de Unie voor het Middellandse Zeegebied.

Aardrijkskunde

Site



Barcelona ligt aan de kust van de Middellandse Zee, op een licht glooiend platform gevormd tussen de rivierdelta's van de Llobregat-rivieren, in het zuidwesten, en de Besós, in het noordoosten, en beperkt tot het zuidoosten door de kustlijn, en door het noordwesten door het Collserola-gebergte (met de 516,2 m hoge top van Tibidabo als het hoogste punt) dat de kustlijn parallel volgt en de stad omsluit in een zeer afgebakende omtrek.



Het deel van Barcelona dat het dichtst bij de bergen aan de kust ligt, is bezaaid met kleine toppen, waarvan sommige verstedelijkt zijn en andere worden bekroond door parken, zoals: Carmelo (265,6 meter), Monterols (127,3 meter), Putxet ( 182,7 meter), de Rovira (206,8 meter) en de Turó de la Peira (138 meter). Maar de bekendste top van Barcelona, ​​net boven de kustlijn en die de stad scheidt van de Llobregat-delta, is de berg Montjuic (184,8 meter). Noem ten slotte het voorgebergte van slechts 16,9 m waar de historische kern van de stad zich bevindt, de berg Táber.

Grenzen



De gemeentelijke term van de stadsgrenzen, van zuid naar noordoost en met de klok mee, met de gemeenten: El Prat de Llobregat, Hospitalet de Llobregat, Esplugas de Llobregat, San Justo Desvern, San Felíu de Llobregat, Molins de Rei, San Cugat del Vallés, Sardañola del Vallés, Moncada en Reixach, Santa Coloma de Gramanet en San Adrián de Besós. De eerste twee en de laatste twee zijn de gemeenten waarmee de stad nauwer contact onderhoudt, met een dicht doorlopend stedelijk netwerk dat hen verenigt, integendeel San Cugat del Vallés en Sardañola del Vallés zijn erg gescheiden van Barcelona, ​​aangezien het Litoral-gebergte en het natuurpark Tibidabo fungeren als natuurlijke barrières.



Barcelona heeft een klein deel van zijn gemeentelijk gebied op de Llobregat-helling van het Collserola-gebergte. Dit zijn Vallvidrera en Les Planes, die enigszins in het natuurpark Collserola liggen. Het maakt ook deel uit van de gemeentelijke term Santa Cruz de Olorda, rijdend tussen de Vallés Occidental en Bajo Llobregat.

Kustlijn



De kustlijn van Barcelona is in de loop van de tijd zo veranderd dat het in de prehistorie het Plaza de Cataluña bereikte. Het land waarop Barceloneta was gebaseerd bestond anderhalve eeuw vóór de bouw van deze wijk nog niet. Deze landen zijn het resultaat van de opeenhoping van zandsedimenten die worden meegesleurd door de zeestromingen die uit het noorden komen en die zouden worden ingesloten door de golfbreker van de haven die in 1640 werd gebouwd en die uiteindelijk bij het oude eiland Maians terechtkwam (waar het station van Francia) met het vasteland, het basisland van Barceloneta.



Politiek



In Barcelona zijn vier politieke administraties aanwezig, met verschillende niveaus van verantwoordelijkheid en bevoegdheden:



De General State Administration houdt zich bezig met kwesties als veiligheid (Nationale Politie en Legerkorps), Justitie, haven- en luchthavenbeheer, Renfe-treinen en de kusten, een van de meest prominente competenties. Deze bevoegdheden worden gecoördineerd door de regeringsafgevaardigde in Catalonië en de subafgevaardigde van de regering van Barcelona, ​​die worden benoemd door de regering van Spanje, en wiens hoofdkantoor zich in de regeringsdelegatie bevindt. Momenteel heeft het Korps Nationale Politie slechts enkele bevoegdheden, zoals het afgeven van de DNI of de strijd tegen terrorisme, aangezien de rest van de bevoegdheden is overgedragen aan de Mozos de Escuadra, de autonome politie van de Generalitat.



De Generalitat van Catalonië is de autonome regering van Catalonië en heeft het hoofdkantoor van haar instellingen in Barcelona, ​​zoals het parlement van Catalonië, gelegen in het Parque de la Ciudadela, of het Palacio de la Generalidad, de zetel van het voorzitterschap van de Generalitat , gelegen aan de Plaza de San Jaime. De Generalitat wordt gekozen door middel van algemene verkiezingen bij verkiezingen die om de vier jaar in heel Catalonië worden gehouden, en heeft ruime bevoegdheden over het beheer van de stad, van onderwijs, sociale zaken, verkeer, economisch beleid, handel, enz. Het is ook verantwoordelijk voor de bouw van voorzieningen zoals ziekenhuizen, scholen, universiteiten, woningen voor ouderen.



De Provinciale Raad van Barcelona is het openbare lichaam met de minste bevoegdheden in de stad. Hij is momenteel voorzitter van de raad van toezicht die zorgt voor het onderhoud van het Sierra de Collserola-park en enkele andere parken en openbare gebouwen in de stad. Het beheert ook enkele musea en is eigenaar van een breed netwerk van openbare bibliotheken die samen met de gemeenten worden beheerd.



De gemeenteraad van Barcelona is het orgaan met de grootste bevoegdheden en openbare ambtenaren in de stad, aangezien het het dagelijkse leven van de burgers regelt en belangrijke zaken zoals stadsplanning, vervoer, inning van gemeentelijke belastingen, beheer van verkeersveiligheid via de Guàrdia Urbana, het onderhoud van de openbare weg (asfalt, schoonmaken ...) en de tuinen. Hij is ook verantwoordelijk voor de bouw van gemeentelijke voorzieningen zoals onder meer kinderdagverblijven, sportcentra, bibliotheken, seniorenwoningen, volkshuisvesting.



De regering van de gemeenteraad van Barcelona wordt gekozen door middel van algemene verkiezingen bij verkiezingen die om de vier jaar worden gehouden.



Musea

Bij de Joan Miró Foundation worden enkele werken van de Mallorcaanse schilder getoond en worden er reizende tentoonstellingen van musea over de hele wereld gehouden. Het Picasso Museum heeft een belangrijke collectie weinig bekende werken van deze schilder, vooral uit zijn vroege dagen. Een belangrijke collectie romaanse kunst wordt tentoongesteld in het Nationaal Kunstmuseum van Catalonië (MNAC). Van bijzonder belang zijn de romaanse fresco's die vanuit kapellen en kerken in heel Catalonië naar het museum zijn overgebracht. De kunst van het huidige tijdperk wordt tentoongesteld in het recent gebouwde Museum of Contemporary Art of Barcelona (MACBA), waarvan het gebouw is ontworpen door de Amerikaanse architect Richard Meier. Ook van belang zijn het Barcelona Center for Contemporary Culture in El Raval, het Antoni Tàpies Foundation-museum in het hart van Eixample, het CaixaFòrum aan de voet van Montjuïc, het Science Museum, nu CosmoCaixa genaamd, aan de voet van de Tibidabo en het FC Barcelona Museum, gelegen in Camp Nou en dat de eerste plaats inneemt van de meest bezochte musea in Catalonië.

Disseny Hub Barcelona



De Disseny Hub Barcelona, ​​bekend onder het acroniem DHUB, is een nieuw centrum van het Barcelona Institute of Culture (ICUB) dat zich toelegt op het bevorderen van kennis, begrip en goed gebruik van de wereld van design.



Deze ruimte werd op 2 december 2008 in Barcelona ingehuldigd op twee tijdelijke locaties, met name in het Marqués de Llió-paleis (Moncada-straat 12), waar de activiteiten en tijdelijke tentoonstellingen plaatsvinden, en het Pedralbes-paleis (Diagonal , 686), waar de permanente tentoonstellingen van het textiel- en kledingmuseum "El cos vestit" en de permanente tentoonstelling van het museum voor decoratieve kunsten zijn gevestigd.

Nachtleven



Barcelona is een referentiecentrum geworden voor het nachtleven in Spanje na het presenteren van een belangrijke ontwikkeling vanaf het midden van de jaren 90 met de impuls van Pont Aeri en Chasis. Momenteel zijn de twee alternatieve en meest inheemse openbare ruimtes van bars en nachtclubs in Barcelona verdeeld over de wijk Gracia, in het bovenste deel van de stad, en de wijk Pueblo Nuevo, in het oude industriegebied van Barcelona, ​​in het noorden. van het Olympisch gebied, met een vrij jong publiek en enkele van de grootste clubs in de stad die in vernieuwde industriële gebouwen worden gevestigd. [nodig citaat] De meest populaire gebieden zijn in Sant Gervasi en Tibidabo. [nodig citaat]



Buiten de clubcultuur is het belangrijkste gebied de oude stad, verdeeld over de wijk El Raval, aan de ene kant van de Ramblas, en de Gotische wijk aan de andere kant. Er is een groot aantal en verscheidenheid aan bars met een publiek dat bestaat uit toeristen, buitenlanders die hier wonen en een minderheid van de lokale bevolking. De Ensanche, vooral tussen Valencia, Gran Vía, Paseo de Gracia en Muntaner, is een ander gebied met het grootste aantal restaurants en muziekpodia. In de afgelopen jaren zijn homo-locaties in dit gebied toegenomen, een feit dat heeft geleid tot de consolidatie van een deel van de Ensanche (Eixample) als "Gaixample" onder de jongsten. Vrijetijdswinkels zijn te vinden rond Pueblo Español, gelegen in Montjuich, in het Maremágnum-complex, gelegen aan het einde van de Ramblas, en in de Olympische Haven.

De stranden van Barcelona

Een van de attracties die Barcelona de afgelopen jaren heeft opgenomen, zijn de stranden. Dankzij de regeneratie van de kustlijn in 1992, ter gelegenheid van de Olympische Spelen, heeft Barcelona vandaag zes stranden die meer dan 4,2 lineaire kilometer kustlijn beslaan. De stranden liggen volledig centraal, staan ​​in verbinding met het centrum en bevinden zich op enkele minuten van elke plek in de stad. Ze zijn allemaal uitgerust met de meest complete services: douches, bewaking, Rode Kruis en in sommige gevallen kleedkamers, verhuur van hangmatten, strandbars ... De stranden worden het hele jaar door dagelijks schoongemaakt en hebben allemaal de blauwe vlag van de Europese Unie die haar uitmuntendheid bevestigt. Volgens gegevens van de gemeenteraad van Barcelona ontvangen ze elk jaar meer dan zeven miljoen zwemmers. Hoewel de meeste geconcentreerd zijn in de maanden met goed weer, kunnen burgers en bezoekers tussen mei en september ook de rest van het jaar genieten van de stranden, aangezien ze zijn uitgerust om tennis, beachvolleybal en andere sporten te spelen. Op het strand van Barceloneta, naast het Hotel Arts, is er een modern gemeentelijk centrum voor thalassotherapie, het Polideportivo Marítimo, uitgerust met zeewaterbaden, en waar het hele jaar door kan worden genoten van sport en gezondheidsdiensten. De zes stranden zijn, van oost naar west, het strand van San Sebastián, Barceloneta, Nueva Icaria, Bogatell, Mar Bella en Nueva Mar Bella. In de laatste is er een ruimte gereserveerd voor nudisme.



toerisme



Jaume I-toren

Sant Sebastià-toren

Colon Tower

Hotel Vela

La Carbonera-plein

Portal de la Pau-plein

De Rambla del Mar

Passeig d'Itaca

World Trade Center-torens

Monument voor Columbus

Drassanes

Museum voor geschiedenis van Catalonië

museum van fijne kunsten

Wax Museum

l´Aquàrium van Barcelona

De zwaluwen

Kapiteinschap generaal

Militair commando

Porta Europa

Het monumentale van Barcelona



De monumentale arena van Barcelona werd in 1914 ingehuldigd met de naam ´´El Sport´´ en in 1916 omgedoopt tot ´´Monumental´´. Het is gelegen aan de samenvloeiing van Gran Vía en Calle Marina, in de wijk Ensanche van Barcelona. Met een capaciteit van 19.582 zitplaatsen is het het enige plein waar stierengevechten plaatsvinden in Barcelona, ​​na de sluiting van de Plaza de El Torín en de Arena's. Binnen is het het Stierenvechtenmuseum van Barcelona, ​​waar kostuums van beroemde stierenvechters, hoofden van beroemde stieren, historische documenten en andere voorwerpen met betrekking tot het stierenvechten worden tentoongesteld.

---